Αντί χαιρετισμού...

Του Λεωνίδα Μάντζου,

Δντή Πειραματικού Γενικού Λυκείου της Βαρβακείου Σχολής

Ήταν κάποια στιγμή να γράψω κάτι μικρό για να χαιρετίσω την προσπάθειά σας που καταλαβαίνω ότι στοχεύει στον κριτικό σχολιασμό της ενδοσχολικής ή μη επικαιρότητας έτσι ώστε και ο διάλογος να προάγεται και προβληματισμός ν’ αναπτύσσεται αλλά και η πένα σας να ακονίζεται. Είναι νομίζω σημαντικό ότι τα κείμενά σας είναι ενυπόγραφα, κρίνονται, αναρτώνται και μένουν για να υποστούν τη βάσανο και άλλης κριτικής.

Δεν πρόλαβα να χαιρετίσω, μικρό το κακό, γιατί τα γεγονότα έτρεξαν και με πρόλαβαν και έχετε ήδη δημοσιεύσει πολλά. Θέλω μόνο να σας συγχαρώ για τον κόπο που κάνετε, και το κουράγιο που δείχνετε πως έχετε. Χαίρομαι ιδιαίτερα που προσπαθείτε να ξεφύγετε από την πολλές φορές μίζερη καθημερινότητα φτιάχνοντας τον ηλεκτρονικό μικρόκοσμό σας ελπίζοντας πως το κύτταρο θα ελέγξει τον οργανισμό.

Κάτι ακόμη, η προσπάθειά σας δείχνει το δρόμο στους «καταληψίες» συμμαθητές σας που ζητούν οργανωμένες συζητήσεις για θέματα ελληνικής και παγκόσμιας επικαιρότητας. Διδάξτε τους πώς να φτιάξουν ένα blog, δείξτε τους πώς μπορούν να συζητήσουν μέσα από αυτό, εξηγήστε τους τι σημαίνει ηλεκτρονική δημοκρατία και ηλεκτρονικός διάλογος. Ίσως τελικά οι λύσεις για ένα σωρό προβλήματα να είναι κάτω από τη μύτη μας και να μην έχουμε απλώς τη διάθεση να κοιτάξουμε παραπέρα από τη σκιά μας.

Με την ευκαιρία που μου δίνεται θέλω να ζητήσω συγγνώμη από σας που θεωρείτε πως το ιστορικό σχολείο μας σας παρέχει παιδεία, να ζητήσω συγγνώμη από σας που πιστεύετε ότι η παρουσία σας στο Βαρβάκειο δεν είναι χάσιμο χρόνου, να ζητήσω συγγνώμη από εσάς που τιμάτε την προσπάθεια και τον κόπο εκείνων των καθηγητών σας που τιμώντας με τη σειρά τους την παρουσία τους στο σχολειό μας δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους προσπαθώντας να φωτίσουν το δρόμο προς το αύριο, να ζητήσω συγγνώμη που δεν κατάφερα να κρατήσω το δεύτερο σπίτι μας ανοιχτό, που δεν εφαρμόζω τους νόμους της πολιτείας, που δεν επιβάλλω τη νομιμότητα όπως οφείλω, που αφήνω μια μικρή ομάδα συμμαθητών σας να κάνει το «κομμάτι» της. Μοναδική μου δικαιολογία ότι οι συμμαθητές σας που επιλέγουν το δρόμο της αυτοκαταστροφής, διεκδικώντας ένα γραμμάριο εκχωρημένης εξουσίας, μας έχουν απέραντη ανάγκη και αν, από την πρώτη στιγμή, τους στριμώξουμε στα σχοινιά θα τους χάσουμε για πάντα. Ελπίζω ότι η ανοχή που τους δείξαμε μέχρι και σήμερα (το μέλλον γαρ αόρατον) να φέρει κάποιο άμεσο αποτέλεσμα.

Υ.Γ. Με αφορμή την αναφορά της Κυριακής Μόσχου στα αιτήματα αυτών που παρεμποδίζουν την είσοδο των καθηγητών στο σχολείο μας δεν μπορώ να μην αναφερθώ και στην υποτιθέμενη «προπαγανδιστική» διδασκαλία της ιστορίας. Πόσο «προπαγανδιστική» είναι άραγε η διδασκαλία μιας ιστορίας που εξαφανίζει τον Αυξεντίου, τον Καραολή, τον Δημητρίου, τον Παλληκαρίδη, (ποιοι είναι αυτοί; Θεωρείστε το quiz), που αγνοεί τους συμπατριώτες μου Ηπειρώτες που ζουν από την άλλη πλευρά του λόφου, που δεν αναφέρει τίποτα για τις ανοιχτές πληγές της Πατρίδας στην υφαλοκρηπίδα μας και στον εναέριο χώρο μας. Άκου «προπαγανδιστική» …