Κατάληψη... στη μόρφωση

Της Κυριακής Μόσχου

Σήμερα το ημερόλογιο γράφει 11 Δεκεμβρίου 2009 και για άλλη μια χρονιά θα δούμε στην ηλεκτρονική σελίδα της Βαρβακείου Σχολής να έχει αναρτηθεί η εξής ανακοίνωση : «Το σχολείο τελεί υπό κατάληψη».

Ίσως η θέα ενός κλειστού σχολειού με αλυσίδες και θρανία στην εξώπορτα, σαν φυλακή, να αποτέλεσε σήμερα αφορμή για πολλούς να σκέφτουν εάν κάτι τέτοιο θα βελτιώσει παραγματικά την ποιότητα του σχολείου μας ή θα την υποβαθμίσει και θα κάνει πολλούς από εμάς να νιώσουμε πολύ χαζοί που επιλέξαμε να μας αντιπροσωπεύσουν δεκαπέντε άτομα, τα οποία αντί να συζητούν και να αναβαθμίζουν την εικόνα του σχολείου, καταργούν κάθε έννοια δημοκρατικότητας και μας στερούν το δικαίωμα στη μόρφωση. Αυτή είναι όμως, μόνο η μία πλευρά του νομίσματος.

Δεν ήταν μόνο η εικόνα ενός υπό κατάληψη σχολείου που μας εξόργισε. Το γεγονός αυτό ξαφνικά άρχισε να παίρνει άσχημη τροπή. Οι καθηγητές, οι γονείς, ο διευθυντής και πολλοί από τους μαθητές έδειξαν να μην αδιαφορούν, αλλά να αναζητούν τα πραγματικά αίτια που οδήγησαν στο κλείσιμο του σχολείου από κάποια άτομα, τα οποία ούτε ενδιαφέρονται ουσιαστικά για το συλλογικό συμφέρον, ούτε για την πρόοδο των υπόλοιπων μαθητών. Για να ανατραπεί αυτή η άποψη πολλών, μοιράστηκαν φυλλάδια, στα οποία καταγράφονταν τα αιτήματα, που προφανώς ενώ είχαν ανακοινωθεί στο διευθυντή, δεν λύθηκαν, γι' αυτό και οδηγηθήκαμε στην κατάληψη.

Όταν λοιπόν μου δόθηκαν τα αιτήματα, μου ήρθε πραγματικά να γελάσω. Τα αιτήματα ήταν γελοία και σε καμία περίπτωση δεν θα έβρισκαν λύση με το κλείσιμο του σχολείου. Χαρακτηριστικά το χαρτί που μου δόθηκε έγραφε: Καταγγέλουμε την προσθήκη στο σχολικό πρόγραμμα ωρών, όπου θα αναλύεται η παγκόσμια επικαιρότητα, καταγγέλουμε ότι οι φυσικές επιστήμες θα πρέπει να διδάσκονται στα εργαστήρια, καταγγέλουμε .... καταγγέλουμε. Αυτοί που τα έγραψαν όχι μόνο δεν ήξεραν τι καταγγέλουν, αλλά έδειχναν να είναι κομματικά κατευθυνόμενοι, γεγονός που έκανε πολλούς να δυσανασχετήσουν. Αυτό ήταν το λιγότερο, γιατί κάποια στιγμή η ένταση κορυφώθηκε όταν γονείς και καθηγητές στράφηκαν ενάντια στους δικούς μας "πορτιέρηδες" και αντίστροφα. Οι λεκτικές προσβολές έπεφταν βροχή, όταν γονείς και καθηγητές προσπάθησαν να εισβάλλουν με το έτσι θέλω στο σχολείο. Και τότε αναρωτήθηκα πως ενοχλούνται οι καταληψίες που οι γονείς εισβάλλουν με αυτόν τον τρόπο στο σχολείο, ενώ οι ίδιοι έκλεισαν το σχολείο χωρίς να ρωτήσουν ποτέ και κανέναν; Τέλος, από τη σημερινή μας κατάληψη δεν έλειψαν και οι βανδαλισμοί. Κάποιοι ανόητοι είχαν τη φαεινή ιδέα να βάλουν φωτιά σε κάδους, αποδεικνύοντας για ακόμη μία φόρα ότι η προετοιμασία που έκαναν οι γονείς τους για να βγει το παιδί τους στην κοινωνία ως μια ανεξάρτητη και όσο το δυνατό πιο ολοκληρωμένη και ώριμη προσωπικότητα δεν απέφερε καρπούς!

Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω ότι δεν είμαι από αυτούς που πιστεύω ότι τίποτα δεν πρέπει να αλλάξει στο εκπαιδευτικό σύστημα και ότι όλα λειτουργούν σωστά. Απλά θεωρώ ότι η κατάληψη δεν οδηγεί πουθενά αν δεν γίνεται σε συντονισμό με άλλα σχολεία. Το μόνο που θα καταφέρουμε με την κατάληψη είναι να αποδιοργανωθούμε και να αφαιρέσουμε το δικαίωμα από παιδιά που δεν είναι βλαστάρια της γιγαντομένης και ανεξέλεγκτης παραπαιδείας, το δικαίωμα δηλαδή στη μάθηση. Η παιδεία, η καλλιέργεια και η μόρφωση σηματοδοτούν την πραγματική ελευθερία. Όταν λείπουν αυτά, τότε δεν υπάρχει και ελευθερία.  Είναι ανάγκη λοιπόν να κατανοήσουμε τη σημασία όλων αυτών και να προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε πρώτα απ' όλα τους ίδιους μας τους εαυτούς και ύστερα το σύστημα και αυτούς που κρύβονται πίσω αυτό...