Αναβιώνοντας τις μνήμες του Πολυτεχνείου

της Μελίας Μυρωδιά



Όλα έδειχναν ότι θα γινόταν η εξέγερση.
Ο λαός τρόχιζε την οργή του.
Οι αντιστασιακές ομάδες ήταν στο πόδι.

Κι οι φοιτητές, μια δυναμική μάζα, πήραν την απόφαση.

Να συγκρουσθούν ανοιχτά με τη χούντα.

Αυτό έγινε τον Νοέμβρη του 1973 στο Πολυτεχνείο.

Το 1973 ήταν η χρονιά της μεγάλης δοκιμασίας της χούντας.

Το πρώτο πλήγμα που δέχτηκε ήταν τον Φλεβάρη στο Πολυτεχνείο.
Το δεύτερο ήταν το ξεσήκωμα της Νομικής. Το τρίτο ήταν τα γεγονότα στο μνημόσυνο του Γέρου.

Και το πιο μεγάλο δόθηκε τον Νοέμβρη στο Πολυτεχνείο

(Γιάννης Φάτσης)

Ξημερώματα Σαββάτου 17 Νοεμβρίου 1973. Το τανκ περνάει την πύλη του Πολυτεχνείου και βάφει την εξέγερση με αίμα. Αναντίρρητα και μόνο το γεγονός αυτό θα αρκούσε για να χαρακτηρίσουμε την εξέγερση στο Πολυτεχνείο ως μια ηρωική εκδήλωση διαμαρτυρίας που με τη βία η χούντα κατέστειλε. Όμως η εξέγερση αυτή σήμαινε πολλά περισσότερα. Η γενιά του Πολυτεχνείου κατάφερε να γκρεμίσει την ψευδοπροσπάθεια εκδημοκρατισμού της χούντας και να γεννήσει ελπίδες για τη συνολική αλλαγή της κοινωνίας, να αναδείξει πως ένας καλύτερος κόσμος είναι εφικτός.
Οι ελπίδες αυτές δεν έχουν σβήσει, και κάθε χρόνο αποτυπώνονται με τις σχολικές γιορτές.36 χρόνια μετά οι μαθητές εκφράζουν με τον δικό τους τρόπο την ανάγκη για ελευθερία και τιμούν τους ανθρώπους που αγωνίστηκαν τότε για ένα ελεύθερο κράτος.
Το Βαρβάκειο Πειραματικό Λύκειο οργάνωσε για άλλη μια χρονιά τη γιορτή του Πολυτεχνείου φέρνοντας τους μαθητές πιο κοντά στα γεγονότα του Νοέμβρη του 1973.

… γύρω σκοτάδι, εκκωφαντικός θόρυβος, ένα τανκ και γύρω χυμένο το αίμα δεκάδων ανθρώπων.
Δέκα περίπου παιδιά προχωρούν κρατώντας αναμμένα κεριά στα χέρια προχωρούν τραγουδώντας … «επέσατε θύματα»…
Κάπως έτσι ξεκίνησε η φετινή μας γιορτή. Ίσως η πιο ατμοσφαιρική αρχή που θα μπορούσε να επιλεχθεί.
Ακολουθεί μια εισαγωγή για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου Μιλούν για ανθρώπους που αγωνίστηκαν, που θυσιάστηκαν και για το πώς φτάσαμε στο μοιραίο εκείνο βράδυ του Νοέμβρη. Δεν γίνεται όμως μεγάλη αναφορά. Τα παιδιά επέλεξαν να εκφραστούν με άλλους τρόπους πιο κατανοητούς στους συμμαθητές τους. Έτσι για άλλη μια φορά ο χαρακτήρας της γιορτής προσέβλεπε στο τραγούδι και όχι στην στεγνή αφήγηση των γεγονότων.

Ακούστηκαν πολλά τραγούδια εκτελεσμένα από τους ίδιους τους μαθητές. Τραγούδια άλλοτε παλιά(Στη συγκέντρωση της ΕΦΕΕ, Σφαγείο, Πότε θα κάνει ξαστεριά) άλλοτε νεότερα(Θίασος, Θα πάρω φόρα, Ανεμολόγιο, Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον κ.α.) ελληνικά αλλά και ξένα(Guns of Broxton κ.α.) τραγούδια που μιλούν για τον συνεχή αγώνα για ελευθερία και που ο επαναστατικός τους χαρακτήρας κατάφερε να συγκινήσει όσους παρευρίσκονταν στην γιορτή.
Δεν έλειψαν και τα μελοποιημένα αποσπάσματα από ποιήματα του Ελύτη και του Ρίτσου.

Πραγματικά ενδιαφέρον μέρος της γιορτής αποτέλεσε η συζήτηση επί σκηνής των μαθητών-οργανωτών της εκδήλωσης κατά την οποία τέθηκε το θέμα της δικτατορίας, τα γεγονότα του Πολυτεχνείου καθώς και οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτήν την κατάληξη. Η συζήτηση αυτή φώτισε πλευρές των γεγονότων του 1973 άγνωστες σε πολλούς από τους μαθητές και βοήθησε το κοινό να αντιληφθεί τη σημασία της γιορτής.

Ακούστηκαν μερικά τραγούδια ακόμα, και λίγο πριν το προσχεδιασμένο τέλος μοιράστηκαν κόκκινα λουλούδια στους μαθητές, που τραγούδησαν όλοι μαζί το τραγούδι «Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον»…

Η γιορτή ωστόσο δεν τελείωσε ,όπως προοριζόταν, εκεί. Τα παιδιά συνέχισαν να τραγουδούν χωρίς σταματημό.
Οι καθηγητές κ. Τσουρινάκης και κ. Ηλιόπουλος μάλιστα τραγούδησαν μαζί με τα παιδιά.
Ακόμη και οι απόφοιτοι βρίσκονταν εκεί και τραγούδησαν για τους μαθητές. Προς το τέλος της γιορτής εντοπίσαμε μαθητές και από άλλα σχολεία οι οποίοι συμμετείχαν και αυτοί στη γιορτή μας.


Για αυτό λοιπόν το αποτέλεσμα θα πρέπει να ευχαριστήσουμε όλους τους μαθητές και καθηγητές που βοήθησαν να οργανωθεί η εκδήλωση μας καθώς και όσους επέλεξαν να την παρακολουθήσουν
Στη φετινή εκδήλωση για τον Νοέμβρη του 1973 φυσικά δεν έλειψαν τα λάθη, το πάθος όμως και η συμμετοχή μαθητών και καθηγητών δημιούργησε ένα όμορφο κλίμα που κέρδισε το κοινό το οποίο, όπως τόνισε και ο κ. Ηλιόπουλος, ήταν πολύ μεγαλύτερο από κάθε άλλη φορά.
Ευχή όλων λοιπόν, κάθε εορτασμός για την επέτειο της 17ης Νοεμβρίου να έχει την επιτυχία που είχε ο φετινός εορτασμός της Βαρβακείου Σχολής.